Intro

REVERSO – odwrócenie i zamiana. Wyjście z galerii i wejście do pracowni a także plener i miejska przestrzeń jako scena sztuki. Uruchomienie różnorodnych ścieżek kontaktu pomiędzy widzami i uczestnikami obejmuje program wielomiesięcznych prezentacji, odbywających się tak w realnych przestrzeniach ekspozycyjnych Wrocławiu, jak w galeriach i salach wystawienniczych innych miejsc (program REVERSO REDUX).

Zewnętrzne i wewnętrzne akcje i działania artystyczne, kompleksowe udostępnianie sztuki współczesnej i jej popularyzacja na różnorodnych platformach łączących realność i cyfrowość. Poszukiwania w sztuce jakościowej drogi i re-definicji rozwoju w kontrze do idei budowania znaczenia po-przez nieustanny wzrost. Wystawy, pokazy, łączenia. Międzynarodowy głos artystów i jego percepcja jako tworzywo wielomiesięcznego ciągu wydarzeń adaptujących się do nowych, nieoczywistych, złożonych warunków prezentacji sztuki współczesnej. Aktywizm, krytyczna refleksja i wyobraźnia w praktyce artystycznej i komunikacji. Analiza zużycia, kumulatywność, materiały wtórne, rzeczy i stany odzyskane jako forma sztuki.

Wystawy i pokazy mają połączyć sferę komunikatu artystycznego w przestrzeni fizycznej z prezentacją zdalną, poprzez sieć.

Nowe pytania – jak przekroczyć ograniczenia cyfryzacji kultury, wydobywając z niej to, co najwartościowsze, nie czyniąc jednocześnie z widza konsumenta sieciowego kontentu. Jak utrzymać uwagę widza, pozbawionego wspólnotowości przeżywania i przesyconego sieciowymi bodźcami.

Poszukiwaniem odpowiedzi jest program Biennale WRO.

W przygotowaniach Biennale szczególnie mocno akcentowana była problematyka hybrydowej aktywności i ograniczenia uczestnictwa w świecie fizycznym, trudności bezpośredniego kontaktu ze sztuką i wydarzeniami artystycznymi. WRO próbuje wypracować tu szereg własnych praktyk w reakcji na zamknięcie możliwości doświadczania kontaktu z dziełami, wspólnego przeżywania i odbioru. Technologie medialne dokumentacji i uczestnictwa sieciowego zmieniały się dynamicznie, preferencje odbiorcze również, upowszechniły się nowe standardy udostępniania. Uwypukliła się jednocześnie ogromna wartość archiwów i dokumentacji, które okazały się zarówno narzędziem jak treścią przekazu. W najtwardszym okresie zamknięcia opracowywane przez WRO aplikacje umożliwiły współudział widzów, również najmłodszych, w tworzeniu samodzielnych audiowizualnych i innych kreacji artystycznych. To nakreśla zakres koniecznych starań w obszarze sztuki i wyznacza impuls REVERSO: wspólnego z widzami tworzenia kanwy kontaktu w sztuce. Ukazanie i upowszechnienie w różnych formach elementów tego procesu stanowi jedno z głównych i najbardziej wymagających wyzwań programowych, kuratorskich i promocyjnych tej edycji.