Plug in

online / 30.09, 20:00

Na wieść o wyłączeniu wsparcia dla Adobe Flash Player wielu z nas w duchu zapłakało. Rzeczony plug in otwierał portal do innej, przeglądarkowej rzeczywistości. Dlatego myślmy o wtyczkach jako miejscu kreowania tymczasowych stref autonomicznych, chwilowego oporu, który zostanie skolonizowany i skapitalizowany, lecz choć przez chwilę jest niezdefiniowanym kształtem, punktem węzłowym dla miriad potencjalności.

Salvador Dali w An Army of Him Dimitrisa Gkikasa zostaje pomnożony. Wizerunek, który dzięki netfliksowej serii o napadzie na madrycką mennicę, stał się symbolem oporu w świecie hiperliberalnego postmodernizmu, co samo w sobie posiada wyjątkowo ironiczny potencjał, przez Gkikasa zostaje wykorzystany do zbudowania cyfrowej armii – przepoczwarzającej się kompozycji pop-upowych okienkach, specyficznym typie przemocy w ramach kapitalizmu nadzoru – odciągania naszej uwagi, aktualnie najcenniejszej waluty. Trickster skutecznie przeprowadza atak.

Kolejną pracą z nutą interwencjonizmu jest Appropriation Jérémy’ego Griffaud. Jeśli myślimy o Joy Division, widzimy pełną bólu twarz Iana Curtisa i charakterystyczną okładkę z debiutu grupy, czyli Unknown Pleasures. Tytułowe ukryte przyjemności współcześnie stają się przyjemnościami skapitalizowanymi, wypełnionymi przez gospodarkę doświadczeń – ładna koszulka, która pasuje do outfitu, niesie ze sobą depresję Curtisa i jego tragiczną śmierć, która po 40 latach jest bardzo dobrym sposobem na powiększanie majątku. Griffaud nie tylko poddaje w wątpliwość wartości, na których zbudowana jest globalna gospodarka, ale i przyzwyczajenia konsumenckie środowisk offowych, pozornie zbuntowanych.

Ariane to historia deep fejkowej postaci Ariwasabi, która wypełnia sobą tuziny artykułów, blogów i filmów. Rodrigo Gomes przedstawia nam znajomą nam postać w wielu sytuacjach, w których nie uczestniczyliśmy – mimo tego znamy doskonale tę twarz. Ariane jest opowieścią o działającym Plug In, realnej wtyczce, która rozszczelnia nasze rozumienie realności i fikcji, zarówno rozszerzając możliwości kształtowania contentu, ale i zdolności do manipulacji, tworzenia świata, gdzie fikcja ma strukturę prawdy.

Program zamykamy pracą The Internet Is Repetitive Rebby Montalvo. Powtórzenia w tej pracy mają kłączowaty charakter – strzałka czasu wyznacza nam linearność przepływu obrazu, jednak poszczególne segmenty nie wynikają z siebie przyczynowo-skutkowo. Są powiązane na jednej płaszczyźnie współdziałania, pędzenia po rozglitchowanym, przyciemnionym firmamencie, bajtowo ograniczone przez przepływ impulsu elektrycznego. Każdy element jest wtyczką, każda wtyczka jest rozszerzeniem.