All Or Nothing At All

instalacja + wideo, 07:42, 2020

Centrum Sztuki WRO / 12-30.05

Oniryczna wizja rozpadającego się post-świata zaczyna się widokiem z lotu ptaka na otoczone wodą duńskie miasto Viborg. Średniowieczne centrum z ceglanymi kamieniczkami o dachach pokrytych czerwoną dachówką, początkowo wygląda idyllicznie. Z bliska ta sceneria wyrenderowana z tysięcy cyfrowych fotografii przypomina jednak niepokojącą postapokaliptyczną dioramę z zdestruowanym miejskim krajobrazem lub wybrakowaną wirtualną przestrzeń gry komputerowej. Na opustoszałych ulicach tańczy siedem identycznych androgynicznych postaci, śpiewając All or Nothing at All. Standard z 1939 roku wykonywany przez Franka Sinatrę, na nowo zinterpretowała Nina Vadshølt, przekształcając tę piosenkę w anielski, buntowniczy wielogłosowy śpiew, polemizujących ze sobą głosów. Artystka użyczyła także swojej cielesności zmultiplikowanym awatarom, cyfrowym klonom jej samej. Choreografia przez nie wykonywana jest oparta na oryginalnej partyturze Jerome’a Robbinsa, którą stworzył on do głośnej ekranizacji musicalu West Side Story z 1961 roku (będącego z kolei re-interpretacją Romea i Julii). Choreografię Robbinsa zatańczyła Daniela Cilia, a jej zeskanowane gesty odtwarzane są przez awatary. Znikające pod wodą cyfrowe ruiny to niekompletne reprezentacje już dawno nie istniejącej rzeczywistości. W tym świecie artefakty i twory kultury – uwolnione od ludzkiego rozumienia ich pierwotnych i nadpisanych znaczeń – 'odtwarzane’ są w pętli przez fragmenty kodu, niczym dziwna rozrywka dla znudzonego systemu operacyjnego rzeczywistości istniejącej już tylko jako symulacja. To zerojedynkowy świat bez stref negocjacji znaczeń i sensów: wszystko albo nic.

Persijn Broersen (NL), Margit Lukács (NL)

Persijn Broersen i Margit Lukács studiowali w Sandberg Institute oraz w Rijksakademie w Amsterdamie, gdzie obecnie mieszkają i pracują. Używają różnorodnych mediów – przede wszystkim wideo, fotografii, animacji i grafiki – do badania źródeł współczesnej kultury wizualnej. Ich prace wideo i instalacje, składające się z takich elementów, jak zapisy filmowe, fotografia cyfrowa, animacja, wydruki 3D i obrazy znalezione w mediach, pokazują, jak mocno rzeczywistość, (masowe) media i fikcja są ze splecione we współczesnym społeczeństwie. Tworzą imersyjne równoległe światy spektakularnych obrazów, całkowicie pochłaniające widzów, w których „natura” funkcjonuje jako odbicie naszej podporządkowanej mediom kultury.